[ Powrót ]

Poniedziałek, 19 maj 2008, 02:32

Od kilku lat przybyło mi sporo na wadze. I wcale nie dlatego, że-żrę-dużo. Może mniej się ruszam niż jeszcze 5-10 lat temu - ale jak bolą stawy, to nie będę przecież kuśtykać kilometrów!
BMI wylicza się, dzieląc liczbę kilogramów przez kwadrat wzrostu w metrach. To znaczy, że na przykład
100-kilowy facet o wzroście 180 cm ma
BMI = 100/(1,8)² = 100/3,24=30,86.

Oto wzór: waga [kg]     ------------------ = BMI (wzrost [m])2

Klasyfikacja otyłości (wg WHO)	BMI [kg/m2]
prawidłowa masa ciała	18,5 - 24,9
nadwaga	25 i więcej
nadwaga bez otyłości	25 - 29,9
stopień I otyłości	30 - 34,9
stopień II otyłości	35 - 39,9
stopień III otyłości (ekstremalna)	40 i więcej

Obecnie mój wskaźnik BMI wynosi 32 (mniej więcej tyle, co ten przykładowy bysio) i źle się z tym czuję. Z grubością, a nie ze wskaźnikiem. Wskaźnik jak wskaźnik - nawet fajnie, że tylko I stopień, a nie np. III :)
Dotychczasowe diety dawały efekt mizerny. Po kilku miesiącach gubiłam 2-3 kilo, tego nawet nie widać. Ale nie były zbyt konsekwentne - przyznaję bez światła w oczy. Wystarczyła wizyta przyjaznych gąb i piwko z łakociami na stole, bym sobie wybaczała odstępstwa.

Ale nadal będę próbować. Dieta przeciwdrożdżycowa w tym pomaga.
Z drugiej strony - pani dr przypuszcza, że borelioza mogła u mnie powodować zwolnienie metabolizmu. Do tego stale mam niską temperaturę (średnio 35,8°C). Wszystko mi rozregulowały krętki pitolone.

Komentarze:

Brak komentarzy.