[ Powrót ]

Środa, 25 maj 2011, 17:58

Tej wiosny jestem zdrowa!

W końcu.
Wiem to na pewno. To pierwsza taka moja wiosna od 9 lat.

Wszystkie poprzednie wiosny były takie same i do kitu:
Ogród budzi się ze snu zimowego, chciałabym coś posadzić, popielić, zagrabić... Brałam się do roboty i nazajutrz była chora przez kilka tygodni. Nie dlatego, że sforsowałam się po zimowym wylegiwaniu przed ekranem. Nie, na ogół były to drobne, acz uciążliwe dolegliwości, uniemożliwiające jakąkolwiek pracę fizyczną.

A to mały bąbel na palcu po godzinie grabienia - takie niby nic, aż wstyd się przyznać - ale maślił się przez miesiąc, rozrastając do otwartej rany i ustąpił dopiero po antybiotyku.
A to bóle gdzieś na plecach, w lędźwiach, które uniemożliwiały stanie, siedzenie, w ogóle poruszanie się...
A to śmo, a to pstro... Ten blog pełen jest następnych przykładów.

Potem wiosna mijała, ogród pozostawał zaniedbany i zachwaszczony. Czego wiosną nie zasiejesz, tego jesienią nie zbierzesz. Trochę odpornych krzewów się uchowało, resztę szlag trafił.

Ale słuchajcie - jestem już zdrowa! Naprawdę. Od miesiąca każdą wolną chwilę spędzam w ogrodzie. Pracuję intensywnie, nawet łopaty nie pozwalam Hopu obsługiwać, sama sobie radzę. Grządki i rabatki nabierają kształtu. Wszystko pięknie rośnie, kwitnie, plony zapowiada.

Co zmieniłam, że osiągnęłam taki efekt? Nie wiem. Pewno to wynik wielu czynników.